Toneelschrijver, teksten voor en over theater.

Aangezien Frankrijk een neutraal land was tijdens de Tweede Wereldoorlog, kon hij daar blijven, zelfs na de bezetting van Parijs door de Duitsers, maar in 1941 sloot hij zich aan bij een ondergrondse verzetsgroep. Toen hij in 1942 het nieuws kreeg dat leden van zijn groep door de  Gestapo waren   gearresteerd, dook hij onmiddellijk onder en verhuisde uiteindelijk naar de onbezette zone van Frankrijk. Tot de bevrijding van het land wist hij zichzelf te onderhouden als    landbouwer.  

In 1945 keerde hij terug naar Ierland, maar meldde zich vrijwillig aan bij het Ierse Rode Kruis en keerde terug naar Frankrijk als tolk in een militair hospitaal in Saint-Lô, Normandië. In de winter van 1945 keerde hij eindelijk terug naar Parijs en werd hij onderscheiden met het oorlogskruis voor zijn verzetswerk.

​

Er volgde een intens creatieve periode in het leven van Beckett, de meest  geconcentreerde periode van zijn leven. Tijdens de periode dat hij ondergedoken leefde in Parijs schreef Beckett al een handvol werken waaronder een kritische studie van het werk van Marcel Proust, maar het zou tot na de oorlog duren dat hij zijn grootste werken zou schrijven. Ook deed hij een poging een boek te schrijven in de stijl van James Joyce, maar dit werd later uitgebracht als een serie korte verhalen onder de naam “More Pricks than Kicks”. Er wordt wel gezegd dat elk van deze verhalen een milde parodie is op de verhalen in Dubliners van Joyce. Hierna bracht hij de roman Murphy uit.

Zijn bekendste boeken zijn waarschijnlijk de drie die bekendstaan als de “trilogie": Molloy (1951), Malone Dies (1951) en The Unnamable (1953). Het bekendste toneelstuk van Beckett blijft uiteraard “Wacht op Godot” uit 1952. Het stuk kreeg in eerste instantie slechte kritieken, maar zou later uitgroeien tot de klassieker die het nu is geworden.